გამარჯობა ბლოგერებო,
დიდი ხანია გადაწყვეტილი მქონდა გამეკეთებინა ჩემი ბლოგი, მაგრამ სულ მეზარებოდა.
ამ დილით დედაჩემმა დამირეკა და ქეთევანობა მომილოცა, მერე სხვა მოლოცვებიც მოყვა და უცებ გამინათდა, მოდი რა დღეს გავხსნი ჩემს ბლოგს-მეთქი და აჰა, გავხსენი კიდეც.

დიდი ხანი არაა რაც ქეთევანობის შესახებ გავიგე, თუმცა ამ ადამიანმა (და არა წმინდანმა) ჩემი ხასიათი მნიშვნელოვნად განსაზრვრა.

ბავშვობიდან განსაკუთრებით მიყვარდა ისტორია, მნიშვნელობა არ ჰქონდა ქვეყანას, ყველა ქვეყნის ისტორია მიყვარდა და მათ შორის საქართველოსიც. როცა ქეთევან დედოფლის შესახებ წავიკითხე, იმ ასაკში ვიყავი, როცა საგმირო საქმეების ჩადენაზე ოცნებობენ და მეც ძალიან მომინდა მსგავსი რამ ჩამედინა და უცებ მთელ სხეულში, განსაკუთრებით ბეჭებში (:) ) ისეთი ძალა ვიგრძენი, მეგონა მთელ სამყაროს გადავაბრუნებდი.

მაგრამ აი უკვე 32 წლის ვარ და მსგავსი არაფერი ჩამიდენია, თუმცა ქეთევან დედოფალმა უ-შიშ-რობა მასწავლა, მასწავლა როგორ უნდა დაამარცხო ადამიანი, რომელიც ფიზიკურად და მატერიალურად შენზე ძლიერია, და როგორ უნდა აგრძნობინო ამ ძლევამოსილ ადამიანს თავი უსუსურად :)

დიდი მადლობა ქეთევან დედოფალო :)
პატივისცემით, ქეთი კ.